زرد زخم یک عفونت شایع و مسری بوده و زمانی که باکتری هایی مانند استافیلوکوک اورئوس یا استرپتوکوک پیوژنز لایه ی خارجی پوست (اپیدرم) را آلوده کنند این عفونت ایجاد می شود. زرد زخم اغلب نواحی صورت، بازوها و پاها را درگیر می کند. هرکسی ممکن است مبتلا به زرد زخم شود، اما این عفونت در کودکان ۲ تا ۵ سال رایج تر است. عفونت های ناشی از زرد رخم اغلب از زخم های جزئی، نیش حشرات، یا راش های اگزما در نواحی دارای بریدگی پوست شروع می شود. اما احتمال ایجاد عفونت در پوست سالم نیز وجود دارد.اگر زرد زخم در پوست سالم ایجاد شود عفونت اولیه و اگر در پوست دارای آسیب دیدگی ایجاد شود عفونت ثانویه نام می گیرد. باکتری ها در شرایط گرم و مرطوب رشد می کنند. بنابراین شدت علائم زرد زخم در فصل تابستان و در اقلیم مرطوب به اوج خود می رسد. تخمین زده شده است در هر دوره ای ۱۶۲ میلیون کودک در سراسر جهان به زرد زخم مبتلا هستند. زرد زخم در کشورهای درحال توسعه و مناطقی که از نظر صنعتی ضعیف هستند، رایج تر است. بیشترین جمعیت مبتلایان به زرد زخم را ساکنین قاره اقیانوسیه (کشورهایی مثل استرالیا و نیوزلند) تشکیل می دهند.

عفونت ثانویه، عفونتی است که در طول درمان (یا بعد از درمان) عفونت دیگری اتفاق می افتد. عفونت ثانویه احتمالا در اثر درمان اولیه یا در اثر تضعیف سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود.

یکی از بهترین درمان ها پماد فوزیدیک اسید (سدیم فوسیدات) برای عفونت‌های پوستی ناشی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس می باشد. این دارو با توقف رشد باکتری عامل عفونت موجب درمان عفونت می‌شود.